Abdykacja

[Alfred Fabian von Tehen-Dżek]

Drodzy obywatele

 

Kilka ostatnich dni spędziłem na tronie w Norrington, stolicy Cesarstwa, obdarzony zarówno zaufaniem mojego syna, Jego Cesarskiej Wysokości Bazylego Izaaka, jak również i wszystkich obywateli Cesarstwa Insulii. Spędzony razem czas trwał już za panowania JCW, kiedy razem z małżonką, Fatimą, zaglądaliśmy na Discorda byłego Związku Państw Voxlandu i Westlandu, integrując się ze społeczeństwem tego zakątka mikroświata. Często razem śmialiśmy się z różnych rzeczy, urządzając sobie nawet drobny hejt park, narzekając na ego Południowców i działania, które są podejmowane w celu integracji Nordaty. Śmialiśmy się z perspektywy Unii Winkulijsko-Insulijskiej, którą mamy w tym momencie. Myślę, że jest to największy dowód na to, że pozornie niemożliwe i leżące poza naszym zasięgiem rzeczy są jak najbardziej osiągalne w innych warunkach. Teraz, gdy zostałem Cesarzem podjęte zostały kolejne kroki, w celach współpracy - już niedługo będziemy działać na wspólnym forum. Chociaż, obecna decyzja może zmienić plany Insulijczyków, to nadal uważam, że droga pozostaje otwarta. 

Ale muszę po prostu przyznać - Insulia nigdy nie była dla mnie aż tak blisko, jak Winkulia czy Sarmacja. Moja aktywność nigdy nie była znacząca dla tego kraju, a moje działania, chociaż nigdy nie były skierowane przeciwko, to nigdy też nie miałem okazji, aby wyrazić swoją pomoc dla tego kraju. Nie było większych szans na współpracę, szczególnie, kiedy jedyną szansę, jaką był konflikt insulijsko-muratycki, ze względów prawnych musieliśmy zignorować. Nie sądzę, aby nie wchodzenie w ten konflikt przez Związek Winkulijski był złą decyzją, niemniej liczę, że jeszcze wiele razy przyjdzie nam współpracować na różnych arenach, zarówno w dziedzinie kultury, nauki jak i sportu. Insulia to wielki kawał dziedzictwa Nordaty i jestem pewny, że jeszcze wiele razy pokaże klasę.
 

Na koniec konieczne jest zaznaczenie, że narracja Insulii jest wyjątkowa. Nie jest ona podobna do jakiejkolwiek mikronacji, która już istnieje, zbiera w sobie wszystko to, co najlepsze z tejże kultury i narracji. Ale też muszę, trochę z bólem serca zaznaczyć, że nie wpisuję się w tę narrację. Ciężko jest mi się odnaleźć w Insulii, a też nie chcę czegokolwiek tworzyć wbrew temu, co już powstało. Jestem pewny, że dla Was będzie to wspaniała zabawa i liczę, że jeszcze przez wiele lat Insulia będzie działała na arenie międzynarodowej.

Zgodnie z prawem sukcesyjnym, zobowiązany jestem do wyznaczenia następcy tronu - III Cesarza Insulii. Chciałbym, aby został nim... a raczej NIĄ, Ola Marcjan-Chojnacka, moja konkurentka w elekcji cesarskiej, która odbyła się niemalże 2 tygodnie temu. Jestem pewny, że Ola jako osoba blisko związana z Cesarstwem o wiele lepiej poradzi sobie z panowaniem w Cesarstwie, a jej znajomość zarówno naszego polskiego mikroświata, jak i mikroświata zagranicznego umiejscowionego - bagatela - w innej galaktyce pozwoli na wielokulturową współpracę i działanie.

 

Nordata pod panowaniem von Hohenburgów nadal jest moim skrywanym marzeniem, ale gdy wszystkie się spełni, nie będzie już o czym marzyć. I chociaż naprawdę, bardzo bym chciał, aby wszystkie kraje były pod winkulijskim berłem to wiem, że dążenie do tego za wszelką cenę nie przyniesie żadnych pozytywów. Jestem pewien, że o wiele więcej wyniesiemy na współpracy pomiędzy Insulią i Winkulią, niż na wspólnym władcy, który dywersyfikując swoją aktywność będzie jej w ostateczności dawał bardzo mało.

 

Cesarz zszedł z tronu! Niech żyje Cesarzowa!

[OlaChojnacka]

Obiecuję, że nie zawiodę!

[Joahim von Ribertrop]

Obiecuję, że nie zawiodę!

Ta, wy nie zawiedziecie, a ja znowu muszę wymyślać te głupie przemowy całe i w ogóle.
Żesz cholera jasna, co za idiota wpisał te głupie uchwały Rady do Konstytucji patrzy wściekły na Augusta.

[Fatima Marcjan-Chojnacka]

Drodzy Obywatele,

dziękuję za ten czas. Nadal was nie opuszczę!
Niech żyje JCW, Niech żyje Cesarzowa!

[August de la Sparasan]

Żesz cholera jasna, co za idiota wpisał te głupie uchwały Rady do Konstytucji patrzy wściekły na Augusta.

Jasne, jasne, co złego to ja.

[Aleksander Novak]

Tak.

[Kamiljan de Harlin]

Wielkieś mi ucznił pustki w Insulii naszej, nasz drogi Alfredzie, tym zniknieniem swoim.

[Joahim von Ribertrop]

Wasza Cesarska Wysokość,

Serdecznie dziękujemy za cały czas panowania! Nawet, jeśli był taki krótki!