Głos Rotrii

Biały dym unosi się z komina Kaplicy Sykstyńskiej! Kardynałowie obrali nowego Patriarchę Państwa Kościelnego Rotria. Na balkonie pojawia się Kardynał Kamerling Marcos de Zepp. Kiedy cichną wiwaty tłumu, kardynał ogłasza światu wybór:

Annuntio vobis gaudium magnum: habemus Patriarcham,
Eminentissimum ac reverendissimum Dominum,
Dominum Michaelum,
Sanctae Rotriae Ecclesiae Cardinalem Lichtenstein
Qui sibi nomen imposuit Caelestinum Primum.

Oznajmiam wam radość wielką: mamy Patriarchę,
Najczcigodniejszego i Najprzewielebniejszego Michaela,
Kardynała Świętego Rotryjskiego Kościoła, kardynała von Lichtensteina,
który przybrał sobie imię Celestyna I.

Lud Rotrii wiwatuje na cześć nowego władcy Stolicy Apostolskiej.

W dniu wczorajszym dobiegła końca kadencja Jego Świątobliwości Piusa II. Władza w Państwie Kościelnym i Kościele Rotryjskim przeszła w ręce Kardynała Kamerlinga, księcia Marcosa de Zepp. Kamerling niezwłocznie zwołał obrady Rady Kardynalskiej, to jest Konklawe i także wczoraj otworzył jej obrady.

Rada Kardynalska ma dokonać elekcji nowego Patriarchy już dwunasty raz od początku istnienia Państwa Kościelnego. Kolejne Konklawe osadzały na tronie: Victora I, Innocentego I, Piusa I, Klemensa I, Klemensa II, Aleksandra I, Sykstusa I, Sykstusa II, Hadriana I, Piusa II, oraz ponownie Piusa II.

Obrady Konklawe utajnione są przed wszystkimi oprócz kardynałów, biorących w nim udział. Od jakiegoś czasu jednak wprowadzono zwyczaj, iż Kardynał Kamerling przekazuje światu strzępki informacji, które nie są objęte tajemnicą. Stąd wiemy na przykład, iż wszystkie dotychczasowe Konklawe wybierały Patriarchę drogą Scrutinium – jest to jedna z czterech obecnie istniejących metod, obok Adoracji, Inspiracji i Akcesu.

Jak na razie Kamerling Marcos de Zepp podał do wiadomości, iż obrady zostały otwarte, dwóch z pięciu kardynałów potwierdziło swoją obecność i zgłoszono póki co tylko jednego kandydata.

Obrady trwają. Wybór dokonany przez kardynałów elektów zostanie ogłoszony przez Kardynała Kamerlinga, bądź – jeśli to on zostanie wybrany – przez byłego Patriarchę. Pozostaje czekać na decyzję elektorów!

Na początku miesiąca czerwca 2010 roku w Państwie Kościelnym Rotria do życia zostało przywrócone lotnisko. Duży wpływ na to miał Kardynał Marcos de Zepp, który zajął się lotniskiem i obecnie sprawuje nad nim pełną pieczę. Swój wkład w rozwój tego jakże wspaniałego pomysłu miał Arcybiskup Ferdynand Radziwił, któremu udało się zrealizować zakup nowych maszyn.

Oprócz tego odnowiono budynek lotniska, dzięki czemu jest teraz bardziej funkcjonalne dla jego użytkowników.

Od 6 czerwca pasażerowie mogą korzystać z nowych lini lotniczych w polskim mikroświecie: „Rotria Travels”. Jak narazie rotryjskie lotnisko obsługuje połączenia z dziewięcioma państwami, z którymi prowadzone są wspólne interesy w ramach polityki zagranicznej.

Lotnisko otrzymało imię wspaniałego patriarchy, Jego Świątobliwości Sykstusa I, toteż zarząd lotniska stawia na wysoki standard świadczenia swoich usług.

A oto zdjęcia prosto z lotniska:

Płyta lotniska

Jedna z maszyn lotniska w Rotrii

Adres lotniska: http://www.rotria.boo.pl/lotnisko/

Już 18 czerwca na Soborze Laterańskim zostanie zaprezentowane nowe Prawo Dworskie, przewodnik po tym jak należy zachowywać się na Dworze Patriarszym. Samo Prawo Dworskie będzie podzielone na dwie części :

1. Rytuał Laterański – zbiór formularzy ceremonii nadawania godności, konklawe, koronacji patriarszej oraz świeckiego monarchy, zawrcia małżeństwa etc.
2. Artykuły Laterańskie – prawo regulujące Rytuał oraz etykietę na Dworze.

Wszystko co do tej pory nie było usystematyzowane, będzie uporządkowane przez nowe Prawo Dworskie. Takie sprawy jak to, kto może zostać Szambelanem Patriarszym, rola kardynała archidiakona(zostaje ona poszerzona, nie będzie to już tylko i wyłącznie funkcja honorowa) etc. Rytuał także dodaje nową ceremonię, jaką jest ingres Biskupa Rotrii, który odbywa się w przypadku, gdy Patriarchą po konklawe zostaje ten sam kardynał co wcześniej. Więcej na temat Rytuału opowiem Braciom w następnym artykule.

Biskup Piotr Zygmunt Kazimierz Józef Radziwiłł
Szambelan Patriarszy

Annuntio vobis gaudium magnum: habemus Patriarcham,
Eminentissimum ac reverendissimum Dominum,
Dominum Laurentium,
Sanctae Rotriae Ecclesiae Cardinalem Medices
Qui sibi nomen conservait Pium Secundum!

Oznajmiam wam radość wielką: mamy Patriarchę,
Najcznigodniejszego i Najprzewielebniejszego księdza Lorenza,
Kardynała Świętego Rotryjskiego Kościoła Medyceusza
który zachował sobie imię Piusa Drugiego!

Jego Świątobliwość został wybrany ponownie, wobec czego zgodnie z nowym prawem zachowuje swe imię.

Konklawe jak zawsze jest osnute mgłą tajemnicy i nikt prócz kardynałów nie wie, kto kandydował i jak rozłożyły się głosy.  Kamerling zdradził jednak, ze kandydatów było dwóch i miał miejsce akces, a więc przeniesienie głosu. Konklawe zakończyło się mimo wszystko zwycięstwem Medyceusza, który znów na trzy miesiące będzie władał Państwem Kościelnym Rotria.

Końcówka kadencji Jego Świątobliwości Piusa II zbiega się w czasie ze świętami Zmartwychwstania Pańskiego. Z tej okazji odbyło się spotkanie w Pałacu Laterańskim, na którym dokonano podsumowania pontyfikatu i wygłoszono orędzie. Przytaczamy słowa Jego Świątobliwości Piusa II:

Wasze Cesarskie, Królewskie i Książęce Mości,

Wasze Wysokości,

Szanowni goście,

Umiłowani Bracia!

Zebraliście się dziś w Pałacu Laterańskim w dwóch celach. Po pierwsze, aby w czasie uczty okazać radość ze Zmartwychwstania Pańskiego, a po wtóre, aby być świadkami inwestytury i wysłuchać słów moich, do narodu kierowanych.

W słowach tych pragnę przede wszystkim podziękować wszystkim, którzy stali u mego boku w czasie ostatnich trzech miesięcy. Wszystkim, od tych którzy wspierali mnie wyłącznie słowem, aż po tych, którzy wielką pracę wykonali pod okiem moim dla dobra kraju. Na zawsze posiedli ci moją wdzięczność i jeśli wolą kardynałów będzie, abym ponownie zasiadł na tronie, nie braknie im mojej łaski. Otrzymali oni już nagrodę, każdy stosownie do swych zasług, tuż przed chwilą.

Szanowni goście, Bracia! Kadencja moja kończy się z dniem 6 kwietnia. Nastąpi Sediswakancja, władzę obejmie tymczasowo Kamerling, zwołując Konklawe. To zebranie wszystkich kardynałów pod przewodnictwem właśnie Brata Kamerlinga wyłoni mego następcę, bądź też ponownie mnie osadzi na tronie, o co będę zabiegał. W związku z tym, iż dni moje jako władcy mogą się kończyć, pragnę podsumować krótko ostatnie trzy miesiące.

Obok wielu kroków mniejszych, które pozwolimy sobie przemilczeć, milowym wręcz była wielka reforma sekularyzacyjna. Zeświecczyła ona nasze państwo na tyle, na ile mogła zeświecczyć Państwo Kościelne. Wciąż na tronie pozostaje Patriarcha, ale zadaniem jego jest czuwanie nad krajem, robi więc to, co każdy monarcha. Uprawnienia jego wciąż pozostaje ogromne, ale w praktyce większość decyzji pozostawia swemu ludowi, który poprzez parlament, to jest Wielką Radę i Kolegium Kardynalskie podejmuje kroki legislacyjne, a poprzez Kolegium Ministrów, to jest rząd z Kanclerzem na czele, kieruje polityką państwa. Kościół istnieje pod nazwą Kościoła Rotryjskiego, ale nie głosi Słowa Bożego, jedynie szerzy chrześcijańskie ideały przykładem.

Szanowni goście, drodzy Bracia! Tyle chciałem rzec na temat owoców mej kadencji. Teraz chciałbym zaprosić na paradę naszej dzielnej Gwardii Apostolskiej. Zapraszam!

Jakże wielkim rozczarowaniem jest postępowanie niektórych ludzi! Reforma sekularyzacyjna weszła w życie – co prawda, nie bez spięć, ale jednak. I wydawało się, że wszystko będzie zmierzać ku lepszemu. Niestety, okazuje się, że część Braci nie dojrzała jeszcze do zmiany charakteru przez Państwo Kościelne. Zeświecczenie okazało się tak daleko idące, że jeden z kapłanów wprost mówi: Kościół Rotryjski to nie Kościół, skoro nie naucza o Bogu. Ten sam kapłan postanowił odejść z Kościoła Rotryjskiego, teraz już raczej tworu mającego wyłącznie tworzyć klimat i pozwalać pielęgnować tradycje renesansowego papiestwa, i stworzyć własną organizację kościelną.

W Królestwie Skarlandu ma powstać Kościół Skarlandzo-Katolicki. Na terenie Królestwa, wedle pierwotnych planów, ma powstać maleńkie Państwo Kościelne, wirtualny Watykan. Jego głową ma być głowa Kościoła, a więc… papież.

Jego Świątobliwość Pius II tak komentuje sprawę: ,,Nie cierpię żadnych schizm i tego typu zjawisk, ale nie mogę na siłę powstrzymywać tego człowieka. Rotria już zrozumiała, że głoszenie nauk o Bogu lepiej zostawić realnym kapłanom i odcina się od tej ewangelizacyjnej misji Kościoła Rotryjskiego. Niestety, ten młody człowiek odrzucił nasze napomnienia, nasze wskazówki – szkoda. Mimo to nie mam zamiaru cofnąć Rotrii do czasów, w których balansowała na granicy złamania Prawa Kanonicznego. Wierzę w słuszność moich decyzji!”

W słuszność decyzji Patriarchy wierzy też Kamerling, kardynał Marcos de Zepp: ,,Jego Świątobliwość zachował tytuł, ustanowił tytułu kościelne, zachował struktury odzwierciedlające realny Kościół, ale z tym realnym Kościołem ma już niewiele wspólnego. Nie prowadzimy misji, nie głosimy nauk o Bogu – raczej staramy się propagować idee chrześcijańskie i uniwersalne zasady moralne. Postępujemy dobrze!”

Dziwi nas zgoda władz Skarlandu na powstanie nowego Kościoła. Cóż, miejmy nadzieję, że nowy Kościół przynajmniej nie przekroczy realnego Prawa Kanonicznego.

Reformy proponowane przez Jego Świątobliwość Piusa II i Jego Eminencję księcia kardynała Marcosa de Zepp weszły w życie jakiś czas temu, a w Rotrii trwa akcja sekularyzacji. Kolegium Apostolskie złożone z biskupów odeszło do przeszłości, ustępując miejsca Wielkiej Radzie, złożonej z demokratycznie wybieranych Radnych, także świeckich; nie istnieje już Prefektura Generalna, zastąpiona przez Kolegium Ministrów z Kanclerzem na czele. Jedynie Trybunał Rotryjski wciąż istnieje, oraz, oczywiście, urząd Patriarchy. Państwo ma jeden akt prawa fundamentalnego: Konstytucję, słowem nie wspominającą o Kościele. Ten został zachowany po nazwą Kościoła Rotryjskiego, ale opiera się wyłącznie na Statucie Kościoła, swoim własnym, odrębnym, prawie fundamentalnym.

Zniesiono godności kościelne. ,,Kardynał”, ,,Biskup”, czy ,,Kanonik” są teraz tytułami kościelnymi i posiadacz używa ich, dopóki ma nominację kapłańską. Jeżeli z niej zrezygnuje, przechodzi do świeckiej wersji swego tytułu, a więc np. księcia, biskupa, barona.

Ci, którzy posiadają nominację kapłańską zgodnie ze Statutem mają prawo i obowiązek:

,, 1) głoszenia i propagowania zasad etycznych zgodnych z doktryną chrześcijańską,

2) kierowania kościołem oraz jego jednostkami terytorialnymi,

3) organizowania i prowadzenia działalności charytatywnej oraz imprez o celach edukacyjnych, moralnych i kulturalnych.”

Wszelka działalność ponad to, jak np. interpretacja Pisma Świętego są zakazane. Można je prowadzić w zakresie, w jakim realny Kościół zezwala każdemu wiernemu, ale nie może być to czynione z ramienia wirtualnego Kościoła Rotryjskiego, którego zadaniem jest przede wszystkim propagowanie wartości chrześcijańskich oraz tradycji kościelnych.

Do wszelkich państw, posiadających podpisane konkordaty, wysłane zostały noty z propozycją zamiany konkordatu na traktat uznaniowy. Taki traktat podpisały już: Mikrosławia i Skarland, władze Rotrii wciąż czekają na odpowiedź pozostałych.

Słowem, Rotria jako państwo ma teraz o wiele mniej wspólnego z realnym Kościołem. Faktem jest, że większość obywateli posiada kapłańską nominację, ale nie posiadanie jej wcale nie blokuje drogi do najwyższych stanowisk państwowych.

Za niedługo kończy się kadencja obecnego Patriarchy Piusa II. Aby wybrać jego następce musi zebrać się konklawe w którym uczestniczą tylko kardynałowie. Z pewnych informacji wynika iż będą dwie kandydatury (Kardynałowie : Lorenzo de Medici oraz Victror de Zepp). Choć nie ma prawnego zakazania aby wybrać Patriarchę ,który w chwili wyboru nie będzie posiadał kapelusza kardynalski to jednak są bardzo znikome szanse na taki wybór kardynałów. Koniec kadencji patriarchy to okres rozmyśleń nad zwycięstwami i porażkami panowania władcy. Choć Jego Świętobliwości udało się przeforsować i wprowadzić pakiet reform to jednakże nie wszystkie przyniosły owoce takie jakie spodziewano się po nich. Podczas tej kadencji wprowadzono zmiany ,które trwale zmieniły oblicze Rotrii i jej kościoła jednak opinie o Patriarsze są różnorakie. Cześć społeczeństwa chwali go za reformy i chęć wprowadzania zmian inni krytykują go za próby wprowadzenia w Rotrii rządów absolutnych oraz za zniszczenie pracy wielu duchownych ,którzy starali się budować kościół rotryjski. O tym jak myślą o Piusie II kardynałowie zapewne dowiemy się niedługo na konklawe.

Ostatnio w Rotri można wyraźnie zauważyć konflikt stronnictwa rządowego (skupionego wokół Patriarchy) ze stronnictwem ludowym (skupionym wokół Kardynała du Vallona). Zarzewiem konfliktu były propozycje Patriarchy które przekształcają Rotrię w państwo świeckie. Część duchowieństwa absolutnie się na to nie zgodziła i zawiązała wokół siebie nieformalne stronnictwo które dąży do zmiany decyzji władz oraz stworzeniu nowego programu reform (nie tak radykalnych jak te które zostały przedstawione przez Piusa II). Stronnictwo ludowe przekazało władzom list otwarty w którym ostro krytykują poczynania i decyzje Prefektury Generalnej oraz Patriarchy. Konflikt zaostrzył się także po tym jak Kardynał du Vallon oskarżył Patriarchę o kapitulacje ,natomiast Pius II odpowiedział iż Kardynał  jest tchórzem.                                                                                                                                Kardynał Marco de Zepp załagodził konflikt obietnicą rozmów oraz nie podjęciem decyzji bez woli większości. Jednakże walka stronnictw trwa nadal bo żadna ze stron nie chce ustąpić zbyt daleko w swoich propozycjach oraz reformach.